* Από τις αρχές Απρίλη μερικά σπίτια στην Αθήνα προχωρήσαμε σε απεργία ενοικίου με το παρακάτω σκεπτικό με σκοπό να διευρυνθεί το δίκτυο όπου είναι δυνατόν.

Διανύουμε μία περίοδο που η πανδημία του κορωνοϊού έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον όλων, καθώς τα μέτρα καταπολέμησής της, είτε μας πείθουν – είτε όχι, δημιουργούν μία ασφυκτική συνθήκη στις ζωές μας. Το σλόγκαν της εποχής είναι το «μένουμε σπίτι» και οι κυρίαρχοι μας διαβεβαιώνουν ότι αν το τηρήσουμε όλα θα πάνε καλά.

Όμως, ξέρουμε πολύ καλά πως αυτό το σλόγκαν δεν μας χωράει όλα μας. Μετανάστες/τριες που στοιβάζονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έγκλειστοι/ες σε φυλακές, ψυχιατρεία και γηροκομεία, άστεγοι/ες και τοξικοεξαρτημένοι/ες, γυναίκες που δέχονται ενδοοικογενειακή ή έμφυλη βία και το σπίτι δεν είναι «ασφαλές καταφύγιο», οι εστιακοί/ές φοιτητές/τριες που εκδιώχνονται από τα δωμάτια τους είναι μόνο κάποια υποκείμενα που αορατοποιούνται και πετιούνται στο περιθώριο της απομόνωσης και του θανάτου χωρίς να κινδυνεύουν απαραίτητα από τον ιό.

Κι επειτα ειμαστε κι εμείς, άνεργοι και εργαζόμενες, ντόπιες και μετανάστες που είχαμε την τύχη να κολλάμε ένσημα (μετράμε έστω και τα μισά ή υποδηλωμένα) στις δουλειές μας, άλλοι και άλλες που δουλεύαμε μαύρα και ανασφάλιστα σε δουλειές όπως η φροντίδα παιδιών ή σπιτιών κοκ, και που μείναμε άνεργοι και άνεργες σε ένα βράδυ. Για τους περισσότερους/ες από μας δεν προβλέπεται καμία στήριξη, ενώ το ενοίκιο, και οι υπόλοιπες «υποχρεώσεις» μας, όπως οι λογαριασμοί των ΔΕΚΟ, τα κοινόχρηστα, η θέρμανση τρέχουν χωρίς να υπολογίζεται το εάν εμείς μπορούμε να ανταπεξέλθουμε.

Ειναι φανερό ότι δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε τις ζωές μας στο κράτος. Τα μέτρα για την καταπολέμηση του κορωνοϊού ήρθαν για να μείνουν, και μας έχουν ήδη εξαντλήσει οικονομικά. Μήπως έχει ερθει η ώρα για την καταπολέμηση του ενοικ-ιού;

Απεργία ενοικίου – Αυτομείωση – Αρνήσεις Πληρωμών

Ζούμε στην πόλη και πληρώνουμε το ενοίκιο μας. Το ποσό που δίνουμε για το ενοίκιο είναι δυσανάλογο σε σχέση με τους μισθούς μας -εάν παίρνουμε- εδώ και πολλά χρόνια. Ουσιαστικά δίνουμε το μεγαλύτερο ποσοστό από τα χρήματα που αποκτούμε, μέσα από τις σκατό δουλειές που κάνουμε, για το σπίτι που πρέπει να μένουμε. Για εμάς είναι η πρώτη και μοναδική μας κατοικία και έτσι δεν είμαστε στην ίδια θέση με τους ιδιοκτήτες, καθώς συνήθως τα σπίτια αυτά αποτελούν πλεονάζουσα περιουσία που βγάζουν χρήματα από αυτή.

Αυτό είναι αρκετό για να αρνηθούμε να πληρώσουμε το ενοίκιο μας με όποια μέσα νομίζουμε καλύτερα, να το επικοινωνήσουμε στους ιδιοκτήτες με όποιον τρόπο θέλουμε. Φυσικά δεν έχουμε αυταπάτες για το εάν οι ιδιοκτήτες μπορούν να μας κάνουν να μην «μείνουμε σπίτι», εκδιώκοντάς μας από αυτό. Γι αυτό δεν μένουμε μόνες. Δεν μένουμε απομονωμένες.

Επικοινωνούμε στην πολυκατοικία μας, στη γειτονιά μας, στις φίλες και τους φίλους μας αυτήν μας την επιλογή για να δώσουμε δυναμικές λύσεις στο ζήτημα της στέγασής μας. Ερχόμαστε σε επαφή με άλλα σπίτια που προχωρούν σε αρνήσεις πληρωμών στις γειτονιές μας. Δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνη στη δυστοπία που ζούμε τώρα, αλλά και σε αυτή που θα ζήσουμε όποτε/εάν τελειώσει η παρούσα συνθήκη. Κάνουμε ορατά τα προβλήματά μας και συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας.

Κρατάμε το νοίκι μας για να ζήσουμε και τους επόμενους μήνες, και οργανωνόμαστε για να υπερασπιστούμε τις ζωές μας

Μόνιμη και αξιοπρεπής στέγη για όλους και για όλες

Call for rent strike!
Κάλεσμα σε απεργία ενοικίου!
Thirrje për grevë qirash!
Appel à une grève de loyer!
فراخوان برای اعتصاب اجاره خانه!
دعوة للاضراب عن دفع الايجار!

norent_19@riseup.net

Το κείμενο σε .pdf